HON Circle schrijft geschiedenis: bijzondere momenten van de afgelopen 20 jaar

“Als HON Circle-lid heb ik enkele memorabele momenten beleefd, waarbij ik me een echte beroemdheid voelde. In Miami werd ik door een medewerker van Lufthansa begeleid door de paspoortcontrole en stak ik de Duitse voetballegende Franz Beckenbauer voorbij, wat niet onopgemerkt bleef. En er was die keer op JFK Airport, toen ik eerder aan boord mocht gaan van een vlucht van Austrian Airlines dan een aantal Oostenrijkse hoogwaardigheidsbekleders. En dat allemaal omdat ik HON Circle-lid ben.

Doordat ik zo vaak vlieg, kent de crew me ondertussen goed. Het geeft een vertrouwd en gerust gevoel dat de medewerkers van Lufthansa weten wat ik nodig heb, nog voor ik erom gevraagd heb.”

20 jaar HON Circle-lid

“In 2004 was ik één van de eerste personal assistants in de nieuwe First Class-terminal in Frankfurt. Mijn eerste shift was zenuwslopend, want na maanden opleiding mocht ik eindelijk de eerste echte passagiers helpen. Er kwam een Porsche Cayenne met Italiaanse nummerplaat aangereden. Ik wilde deze passagier heel graag helpen zodat ik mijn kennis van het Italiaans kon toepassen. We praatten wat in het Italiaans en voor mij was er geen twijfel mogelijk: dit was een typische zakenman uit Milaan. Groot was mijn verbazing toen hij mij zijn Duits paspoort overhandigde bij de douaneformaliteiten. We hebben er eens goed mee gelachen en hebben sinds die dag een bijzondere band.”

Maria Teresa P. R., medewerker van de Lufthansa First Class-terminal in Frankfurt

“Er is één heer die nooit aan boord gaat zonder zijn ‘champagne to go’. Hij brengt amper tijd door in de lounge, maar we zijn blij wanneer we hem zien, ook al is het maar voor even. Zijn charmante glimlach en rustige aard toveren telkens weer een glimlach op ons gezicht. Hij neemt zichzelf ook niet al te serieus, wat hem erg sympathiek maakt. We hebben altijd ‘champagne to go’ voor hem klaarstaan.”

Doris H., medewerker van de Lufthansa First Class Lounge in München

“Vaak zijn het de kleine dingen die mijn job bijzonder maken. Ik heb nog goede herinneringen aan de kleine Sophia die met haar ouders mee op reis was. Ze was amper vijf jaar en had haar favoriete rugzakje in de limousine laten liggen toen de familie van de lounge naar het vliegtuig werd gebracht. Toen we het uiteindelijk vonden, beseften we hoe belangrijk het voor haar moest zijn. We bezorgden het nog diezelfde avond aan haar familie. De volgende dag hoorden we hoe blij Sophia was dat ze haar rugzakje terug had. Haar vader was ontroerd en zeer dankbaar voor de moeite. Dergelijke momenten raken me telkens weer.”

Veronica L., medewerker van de Lufthansa First Class Lounge in München

“Vroeger vlogen er veel DJ’s met ons. Vaak hadden ze grote platenkoffers bij zich die niet als handbagage mee aan boord mochten. Ik was eens verantwoordelijk voor een erg bekende DJ en was zo verdiept in ons gesprek dat ik vergat om zijn koffer te labelen. Niemand had het gemerkt totdat de laatste vlucht naar Londen vertrokken was, dus de koffer nasturen was geen optie. Ik voelde me zo schuldig toen we hem hierover informeerden, maar hij bleef heel rustig onder het hele gebeuren. Hij lachte en zei dat hij tegenwoordig bijna alles op een USB-stick had, maar dat hij nog graag wat platen meenam. Ik was enorm opgelucht toen ik dat hoorde. En sindsdien controleer ik alles dubbel.”

Maria Teresa P. R., medewerker van de Lufthansa First Class-terminal in Frankfurt

“Ik had ooit een trouwe passagier die me had aangesteld als ‘eendjesagent’. Telkens een nieuw limited-edition First Class badeendje werd uitgebracht, bracht ik hem op de hoogte en iedere keer dat we elkaar zien, hebben we een uitvoerig gesprek over zijn verzameling en onze favorieten. Wat ik daarvan vind? Ik voel me als een eend in het water met mijn nieuwe functie.”

Mirjam S., medewerker van de Lufthansa First Class Lounge in München